Νέες μελέτες που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης εξερευνούν το βιολογικό υπόβαθρο της διαταραχής: γονίδια και διαφορές στη δομή του εγκεφάλου.
«Κατανοώντας την βιολογική βάση θα μειώσουμε τον στιγματισμό» δήλωσε ο δρ Τζέραλντ Μακγκουάιρ, ψυχίατρος που δοκιμάζει φαρμακευτικές θεραπείες για το τραύλισμα. Τραυλίζει και ο ίδιος από τότε που ήταν παιδί.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, περίπου 70 εκατομμύρια άνθρωποι τραυλίζουν. Ένας από αυτούς είναι και ο αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ο οποίος έχει μιλήσει δημόσια για τον χλευασμό που εισέπραξε από τους συμμαθητές του.
Στη διάρκεια προεκλογικής εκδήλωσης το 2020, ένας έφηβος από το Νιου Χάμπσαϊρ, ο Μπράιντεν Χάρινγκτον, συστήθηκε στον Μπάιντεν ως συμπάσχων και μίλησε μαζί του για μια ώρα.
«Θέλω να εφαρμόσω αυτό που μου είπε ο Μπάιντεν» δήλωσε αργότερα. «Ότι το τραύλισμα δεν σε ορίζει και ότι μπορείς να κάνεις πολύ περισσότερα από ό,τι θεωρείς ικανό τον εαυτό σου».
Τραύλισμα και γενετικοί παράγοντες
Οι πρώτες αναφορές στο τραύλισμα προέρχονται από την την αρχαία Ελλάδα, τη Ρώμη και την Κίνα. Κανείς δεν γνώριζε όμως σε τι οφείλεται μέχρι που η γενετική και οι απεικονιστικές εξετάσεις άρχισαν να δίνουν τα πρώτα στοιχεία.
Γονίδια που συνδέονται με το τραύλισμα είναι γνωστά εδώ και μια δεκαετία, ενώ πρόσφατες μελέτες εντοπίζουν εγκεφαλικές διαφορές ανάμεσα σε παιδιά που τραυλίζουν, παιδιά που δεν τραυλίζουν και παιδιά που τραυλίζουν σε μικρή ηλικία αλλά μετά το ξεπερνούν –κάτι που συμβαίνει στο 80% των περιπτώσεων.
Τα περισσότερα αρχίζουν να τραυλίζουν στην ηλικία των 3-5 μελετών, ηλικιακή ομάδα που μελετά ο Χο Μινγκ Τσόου του Πανεπιστημίου του Ντέλαγουεαρ.
Διαβάστε επίσης: Τα παιδιά με αϋπνία είναι πιθανό να συνεχίσουν να έχουν και ως ενήλικες το ίδιο πρόβλημα
Όπως ανέφερε στο συνέδριο, γονιδιακές μεταλλάξεις που συνδέονται με το τραύλισμα διαπιστώθηκε ότι σχετίζονται σε διαφορές στο μεσολόγιο, τη δομή μέσω της οποίας επικοινωνούν τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου, καθώς και στον θάλαμο του εγκεφάλου, ο οποίος μεταδίδει αισθητικά ερεθίσματα σε άλλες εγκεφαλικές περιοχές.
Άλλες μελέτες συνδέουν το τραύλισμα με τα βασικά γάγγλια, δομές του εγκεφάλου που εμπλέκονται στον συντονισμό των κινήσεων.
«Γνωρίζουμε ότι το τραύλισμα έχει ισχυρό γενετικό υπόβαθρο» λέει ο δρ Τσόου. Στη διαταραχή μπορεί να εμπλέκονται πολλά γονίδια και τα γενετικά αίτια μπορεί να ποικίλουν σε κάθε παιδί, όμως αυτοί οι διαφορετικοί γενετικοί παράγοντες «πιθανότατα επηρεάζουν τον εγκέφαλο με παρόμοιο τρόπο».
Ο Ίβαν Άσλερ, συνάδελφος του Τσόου που επίσης τραυλίζει, λέει ότι, σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα, ο τραυλισμός είναι μια διαταραχή του ελέγχου της ομιλίας.
Κι όμως, πολύς κόσμος πιστεύει εσφαλμένα ότι οι άνθρωποι που τραυλίζουν είναι αγχωμένοι ή ντροπαλοί ή έχουν περάσει άσχημη παιδική ηλικία –και ότι αν προσπαθούσαν αρκετά, θα σταματούσαν να τραυλίζουν.
«Έχουμε να διανύσουμε πολύ ακόμα δρόμο» για να αλλάξουν αυτές οι απόψεις, λέει ο Ναν Μπέρνσταϊν Ράτνερ του Πανεπιστημίου του Μέριλαντ. «Υπάρχουν ακόμα πολλοί μύθοι που πρέπει να καταρριφθούν.
Νέες θεραπείες για το τραύλισμα
Η λογοθεραπεία παραμένει η στάνταρτ προσέγγιση για την αντιμετώπιση του τραυλίσματος. Σύμφωνα όμως με τον δρ Μακγκουάιρ, φάρμακα που ήδη δοκιμάζονται για το τραύλισμα θα μπορούσαν να κυκλοφορήσουν τα επόμενα χρόνια, πρώτα για ενήλικες και αργότερα για παιδιά.
Ορισμένες μελέτες έχουν συνδέσει το τραύλισμα με ανωμαλίες στο σύστημα του νευροδιαβιβαστή ντοπαμίνη, τον οποίο στοχεύουν ορισμένα από τα υπό δοκιμή φάρμακα.
Η Νόβερ, η γυναίκα που προσπαθούσε να κρύψει το τραύλισμά της, θεωρεί ότι οι φαρμακευτικές θεραπείες θα ήταν μια καλή λύση για κάποιος ανθρώπους, όχι όμως και για την ίδια, δεδομένου ότι έχει αποδεχθεί το πρόβλημά της.
Το ίδιο λέει και ο Μπράιντεν, ο νεαρός που μίλησε στον Μπάιντεν. Χωρίς το τραύλισμά του, είπε, θα ήταν άλλος άνθρωπος. Δεν θα είχε γράψει ένα βιβλίο για παιδιά για να ενθαρρύνει άλλους, ούτε θα είχε ξεπεράσει τις προκλήσεις από τις οποίες εξήλθε τελικά πιο γενναίος.
Άγχος και τραύλισμα
Η λεκτική επικοινωνία είναι ένας σημαντικός τρόπος σύνδεσης με τους άλλους. Το τραύλισμα κάνει την επικοινωνία πιο δύσκολη, προκαλεί άγχος, και δυσχεραίνει τις κοινωνικές επαφές. Το τραύλισμα αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν ένα άτομο με βατταρισμό, και τα παιδιά που τραυλίζουν μερικές φορές βιώνουν bullying και απομόνωση. Οι ενήλικες που τραυλίζουν μπορεί να πασχίζουν να ακουστούν σε καταστάσεις με πολλή πίεση, όπως μια δημόσια ομιλία. Τέτοιες αρνητικές εμπειρίες τροφοδοτούν περισσότερο το άγχος του ατόμου που τραυλίζει, και αυτό το άγχος με τη σειρά του χειροτερεύει το τραύλισμα.
Συχνά ένα άτομο που εμφανίζει βατταρισμό έχει λανθασμένη αντίληψη για το τραύλισμα, όπως ότι το τραύλισμα απαραίτητα σημαίνει ότι οι άλλοι δεν θα τους πάρουν στα σοβαρά και δεν θα τους προσέχουν. Αυτός ο φόβος επιδρά σε πολλές αποφάσεις ζωής, όπως που θα πάει κάποιος σχολείο και τι δουλειά θα αναζητήσει. Για παράδειγμα, ένας ταλαντούχος ερευνητής ίσως να μη μιλά σε συνέδρια ή να μη θέλει να γίνει καθηγητής επειδή φοβάται να μιλήσει δημόσια.
Αντιμετώπιση του τραυλίσματος που σχετίζεται με το Άγχος
Οι άνθρωποι που βιώνουν άγχος σχετικά με το τραύλισμα ίσως να μπορούν να ανακουφιστούν με πολλούς τρόπους. Αυτοί περιλαμβάνουν:
⇒ Η εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων. Οι άνθρωποι που τραυλίζουν αποφεύγουν σκόπιμα τις κοινωνικές εκδηλώσεις εξαιτίας του άγχους τους. Αυτό μπορεί να υπονομεύσει τις κοινωνικές δεξιότητες, κάνοντάς τους να αισθάνονται ακόμα περισσότερο άγχος σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Η εξάσκηση σε μεθόδους επικοινωνίας βοηθά.
⇒ Η εκπαίδευση σχετικά με το τραύλισμα. Η κατανόηση του τι ακριβώς είναι το τραύλισμα μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους που τραυλίζουν να αισθανθούν καλύτερα.
Πηγή https://health4u.gr/
