Όπως πολύ ωραία  το περιγράφει ο Jon Birger, συγγραφέας του βιβλίου “Make Your Move”, όταν ταξίδεψε σε όλες τις ΗΠΑ και μίλησε σε φοιτητές για το πρώτο του βιβλίο, “Date-onomics”, παρατήρησε ότι στα πανεπιστήμια που η πλειοψηφία των φοιτητών ήταν γυναίκες, “δεν είχαν τίποτα ιδιαίτερο αυτοί οι τύποι…”, αλλά λόγω της αναλογίας των φύλων, “πραγματικά πίστευαν ότι είχαν το χρυσό πουλί”.

Αν και δεν θέλουμε όλες μας ντε και καλά μια μονογαμική σχέση, το σύνδρομο του χρυσού πέους μπορεί να είναι ένα τεράστιο εμπόδιο, για όσες από μας επιθυμούν κάτι πιο σοβαρό. Ο Briger που έχει κάνει την έρευνά του λέει ότι η κουλτούρα του dating σε μέρη που υπάρχει λειψανδρία είναι λιγότερο μονογαμική. Πιθανώς επειδή οι άντρες που ξέρουν ότι έχουν πολλές επιλογές – και θεωρητικά μπορούν απλώς να συνεχίσουν να ματσάρονται με νέες γυναίκες – έχουν λιγότερα κίνητρα να δεσμευτούν σε οτιδήποτε μακροπρόθεσμα, αλλά και να ενδώσουν σε οτιδήποτε casual.

Η θεωρία λοιπόν θέλει ότι αυτοί που υποφέρουν από σύνδρομο χρυσού πέους τεμπελιάζουν τόσο πολύ που δεν κάνουν κανένα κόπο να κρατήσουν οποιαδήποτε σχέση, δεν… ακονίζουν τις επικοινωνιακές τους δεξιότητες, αλλά ούτε και τις σεξουαλικές, καθώς πιστεύουν ότι ότι δεν θα δυσκολευτούν να βρουν κάποια άλλη τσατάρουν ή, well να γκοστάρουν, αφού ήδη όπως είναι, έχουν ζήτηση.

 

Πηγή oneofus.gr

Προηγούμενο άρθροΤι δεν πρέπει να κάνεις όταν είσαι σε καφετέρια.
Επόμενο άρθροΌταν κυριαρχεί η υπεροψία