Σύμφωνα με έρευνες είναι πολλές οι φορές που χρησιμοποιούμε το φαγητό ως μέσο προκειμένου να αντιμετωπίσουμε, να ρυθμίσουμε ή ακόμα και να εξαλείψουμε τα δυσάρεστα συναισθήματα.
Τα άτομα με μελαγχολία ή με καταπιεσμένη ερωτική ζωή διαπιστώνεται πως καταφεύγουν στην κατανάλωση τροφών που είναι πλούσιες σε υδατάνθρακες, όπως το σκέτο ψωμί, τα γλυκά ή τα μπισκότα. Ως πιο πιθανός προτεινόμενος μεταβολικός μηχανισμός είναι αυτός σύμφωνα με τον οποίο τα φαγητά αυτά αυξάνουν τα επίπεδα σεροτονίνης στο αίμα μας, μίας ορμόνης που σχετίζεται με την καλή διάθεση και συνεπώς το άτομο βρίσκει αυτό που αναζητά μέσα από την τροφή.
Από την άλλη οι ιδιαίτερα αγχωμένοι άνθρωποι εμφανίζουν την τάση να επιλέγουν αλμυρά σνακ, όπως τα πατατάκια, ποπ κορν ξηρούς καρπούς. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι το stress ευθύνεται για την αυξημένη παραγωγή αδρεναλίνης από τα επινεφρίδια, υπεύθυνα, σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς με την επιθυμία μας για αλμυρή τροφή.
Το αίσθημα της μοναξιάς βρίσκει την λύση του σε λιπαρές τροφές (παγωτά, γλυκά) που καλύπτουν το συναισθηματικό αυτό κενό με μια ευχάριστη και απαλή γεύση στο στόμα, ενώ κάποιος με έντονο το συναίσθημα της ζήλιας τείνει να γεμίζει το πιάτο του με ό,τι βρει μπροστά του, παλινδρομώντας στην παιδική του ηλικία όπου καλούνταν να συναγωνιστεί τα αδέλφια του στο τραπέζι.
