Ο φόβος είναι μια ωφέλιμη και απαραίτητη για την επιβίωση μας συμπεριφορά, η οποία ενεργοποιείται κάθε φορά που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έντονα και συχνά επικίνδυνα ερεθίσματα.

Τί γίνεται όμως όταν ο εγκέφαλος μας, μας δίνει εντολή για «μάχη» χωρίς κατ’ ουσία να υπάρχει αντικειμενικό φοβικό ερέθισμα;

Οι φοβίες σχετίζονται με την απουσία ρεαλιστικού φοβικού αντικειμένου και ενίοτε εξακολουθούν να υπάρχουν και ελλείψει αυτού. Οι φοβίες εντάσσονται στις Αγχώδεις Διαταραχές, εμφανίζονται συνήθως σε περιόδους έντονου άγχους και χωρίζονται από τους ειδικούς σε τρεις κατηγορίες: Aγοραφοβία, Kοινωνική φοβία και Ειδικές φοβίες(κλειστοφοβία, π.χ. το ασανσέρ, το αεροπλάνο, φοβία για τα ζώα, το αίμα ,το ύψος κτλ). Οι φοβίες συναντιούνται στον γενικό πληθυσμό με συχνότητα 20%.


Το φοβικό άτομο βιώνει ένα δυσανάλογο φόβο σε σχέση με το ερέθισμα και τον αντικειμενικό κίνδυνο που διατρέχει από αυτό. Αν και πολλά από τα άτομα που αναπτύσσουν φοβίες αναγνωρίζουν εν μέρει το παράλογο αυτών, ωστόσο δηλώνουν ότι δεν μπορούν να το διαχειριστούν και για αυτό το λόγο καταφεύγουν σε στρατηγικές αποφυγής ή ασφάλειας. Με αυτόν τον τρόπο όμως κλείνονται στον εαυτό τους, γίνονται πιο επιφυλακτικοί, δεν έχουν εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους και ζουν με το φόβο της επόμενης φοράς…

Το φοβικό σύνδρομο όπως ονομάζεται, περιλαμβάνει όλες τις αρνητικές σκέψεις, τα άσχημα συναισθήματα και τα σωματικά συμπτώματα και οδηγεί το άτομα στην κατάστρωση σχεδίων προκειμένου να αποφύγουν το φοβικό τους αντικείμενο. Για παράδειγμα ένας αγοραφοβικός, θα επιλέξει να ταξιδέψει με αυτοκίνητο, ακόμα και αν αυτό του στοιχίζει και οικονομικά και σωματικά, προκειμένου να ρισκάρει μια επερχόμενη κρίση στη διάρκεια μιας πτήσης ή ενός ταξιδιού με οποιοδήποτε άλλο μέσο μαζικής μεταφοράς. Δημιουργούν με αυτό τον τρόπο ένα τείχος «ασφάλειας», που τελικά κάθε άλλο παρά τους βοηθάει.

Προηγούμενο άρθροΗ καθημερινή συμβίωση
Επόμενο άρθροΤο μικρό βιβλίο της ηρεμίας – Dr Jessamy Hibberd & Jo Usmar